มากกว่าแค่ประตูที่หายไป: ทำไมการจากไปของ หลุยส์ ดิอาซ ถึงเจ็บปวดยิ่งกว่าการเสีย เทรนต์?
BK8 – ในขณะที่ฤดูกาลนี้กำลังกลายเป็นฝันร้ายที่แฟนบอลลิเวอร์พูลอยากจะลืมเลือน แต่สำหรับอดีตขวัญใจอย่าง หลุยส์ ดิอาซ โลกของเขากำลังสดใสราวกับคนละใบที่ มิวนิค – แทงบอล
ปีกชาวโคลอมเบียปรับตัวเข้ากับ บาเยิร์น มิวนิค ได้อย่างไร้รอยต่อ เขากำลังพาทัพ “เสือใต้” ของ แว็งซองต์ กอมปานี นำโด่งในบุนเดสลีกา และครองจ่าฝูงแชมเปี้ยนส์ ลีก ด้วยสถิติชนะรวด 4 นัด แต่ตัวเลขที่บาดใจสาวก เดอะ ค็อป ที่สุดคือ: 11 ประตู กับ 5 แอสซิสต์ จาก 18 นัด … ซึ่งมากกว่าสถิติการมีส่วนร่วมกับประตูของ โมฮาเหม็ด ซาลาห์ และ โคดี้ กัคโป รวมกันเสียอีก!
การตัดสินใจที่(ดูเหมือน)ถูกต้องในวันนั้น ย้อนกลับไปเมื่อซัมเมอร์ การขายดิอาซในวัย 28 ปี ด้วยค่าตัว 65.6 ล้านปอนด์ ดูเป็นดีลที่สมเหตุสมผล เขาต้องการย้าย และสโมสรก็ได้กำไร แต่ในวันที่ทีมกำลังวิกฤต การมองย้อนกลับไปมันช่างเจ็บปวด
การขาดหายไปของเขา ทิ้ง “หลุมอากาศ” ขนาดใหญ่ทางกราบซ้าย อาร์เน่ สล็อต พยายามแก้ปัญหาด้วยการโยก ฮูโก้ เอคิติเก้ หรือ ฟลอเรียน เวอร์ตซ์ ไปเล่น แต่ธรรมชาติของพวกเขาไม่ใช่ปีกทะลุทะลวงแบบดิอาซ ในขณะที่ตัวเลือกอื่นมีเพียงดาวรุ่งวัย 17 ปีอย่าง ริโอ เอ็นกูโมฮา
สิ่งที่ลิเวอร์พูลขาดหายไปจริงๆ ความเจ็บปวดนี้ลึกซึ้งกว่ากรณีของ เทรนต์ อเล็กซานเดอร์-อาร์โนลด์ ที่ย้ายไป เรอัล มาดริด เพราะในขณะที่เทรนต์กำลังดิ้นรนปรับตัวที่สเปน ดิอาซกลับระเบิดฟอร์มเปรี้ยงปร้างที่เยอรมนี
สิ่งที่ลิเวอร์พูลขาดไปไม่ใช่แค่ประตู แต่คือ “ความดุดัน” (Intensity) ดิอาซ คือหัวหอกในการทำลายเกมรับด้วยการเลี้ยงกินตัว (Ball-carrier) ที่ทีมชุดนี้ไม่มี ใครจะลืมภาพที่เขากระชากลากเลื้อยพาบอลขึ้นหน้าเวลาทีมตื้อๆ ได้ลงคอ? เขาคือความแตกต่างระหว่าง กัคโป ที่เน้นความแน่นอน กับ ดิอาซ ที่เน้นความบ้าดีเดือดและคาดเดาไม่ได้
หัวใจนักสู้ที่แอนฟิลด์โหยหา แม็กซ์ เอเบิร์ล ผอ.กีฬาบาเยิร์น กล่าวชมดิอาซว่า “เขาคือสินทรัพย์ล้ำค่า เขาวิ่งสปรินต์ 60-70 เมตร ทั้งเกมรุกและเกมรับ” ตัดภาพมาที่ แอนฟิลด์ เวอร์จิล ฟาน ไดจ์ค กัปตันทีมเพิ่งออกมาบ่นหลังเกมแพ้ ฟอเรสต์ ว่าทีม “แพ้ในการดวลและการปะทะ”
นี่คือจุดที่ดิอาซเคยเป็นกุญแจสำคัญ เขาคือหัวหอกในการเพรสซิ่งแดนบนร่วมกับ โดมินิก โซบอสซ์ไล เมื่อปีก่อน พลังงานของเขาคือเชื้อเพลิงที่ขับเคลื่อนเพื่อนร่วมทีม แต่เมื่อขาดเขาไป ลิเวอร์พูลยุคสล็อตจึงกลายเป็นทีมที่ขาด “ประกายไฟ” (Spark plug) อย่างที่เห็น
ในวันที่ลิเวอร์พูลล้มแล้วลุกไม่ขึ้น แฟนบอลไม่ได้คิดถึงแค่ฝีเท้าของดิอาซ… แต่พวกเขากำลังคิดถึง “หัวใจ” ของเขาที่สู้ยิบตาในทุกวินาทีที่อยู่ในสนาม
