“กาเอล คลิชี่” เปิดใจถึงอิทธิพลของ “อองรี-เวนเกอร์-เป๊ป” และคำเตือนถึงอาร์เซนอล ยุคปัจจุบัน
BK8thai – ย้อนกลับไปในปี 2003 เด็กหนุ่มวัย 17 ปี นามว่า กาเอล คลิชี่ ก้าวเข้าสู่ห้องแต่งตัวของอาร์เซนอล ท่ามกลางสายตาของยักษ์ใหญ่อย่าง ปาทริค วิเอร่า และ โรแบร์ ปิแรส แต่คนที่เข้ามาโอบไหล่เขาในวันที่ทีมคว้าแชมป์พรีเมียร์ลีกแบบไร้พ่าย คือ “เธียร์รี่ อองรี” ผู้บอกให้เขาจดจำช่วงเวลานั้นไว้ เพราะความสำเร็จอาจผ่านไปเร็วกว่าที่คิด – แทงบอล
20 ปีผ่านไป ในวัย 40 ปี อองรี กลับมาสะกิดไหล่เขาอีกครั้ง ไม่ใช่ในฐานะรุ่นพี่ แต่ในฐานะ “เจ้านาย” ที่ต้องการผู้ช่วยคู่ใจในการคุมทีมชาติฝรั่งเศสชุด U21 และชุดลุยโอลิมปิก
“ผมยังไม่พร้อมเลิกเล่นด้วยซ้ำ” คลิชี่ เปิดใจกับ The Athletic “ผมเกือบจะเซ็นสัญญากับ ปารีส เอฟซี อยู่แล้ว แต่เมื่ออองรีโทรมา… การเริ่มต้นอาชีพโค้ชด้วยการเดินตามรอยเขา มันคือโอกาสที่ปฏิเสธไม่ได้”
สิ่งที่คลิชี่ค้นพบไม่ใช่แค่อาชีพใหม่ แต่คือ “อองรีคนใหม่” จากอดีตดาวยิงผู้มุ่งมั่นจนถูกมองว่าเย่อหยิ่ง กลายเป็นโค้ชที่ละเอียดอ่อนต่อความรู้สึกคนรอบข้าง คลิชี่ยกตัวอย่างเหตุการณ์ที่อองรีเลือกให้ทีมงานหยุดพัก 3 วันแทนที่จะเป็น 2 วัน เพราะคำนึงถึงทีมงานตัวเล็กๆ ที่ต้องเดินทางไกล นี่คือความใส่ใจที่เขาไม่เคยเห็นในสมัยเป็นนักเตะ
วิถีแห่งเป๊ป และความจริงของอาร์เซนอล นอกจากอองรีแล้ว คลิชี่ยังได้รับอิทธิพลอย่างสูงจาก เป๊ป กวาร์ดิโอล่า สมัยเล่นที่ แมนฯ ซิตี้ เขาชื่นชมเป๊ปที่ทำให้ฟุตบอลเรื่องยากกลายเป็นเรื่องง่าย แต่เขาก็เข้าใจความจริงของโลกฟุตบอลที่เปลี่ยนไป
เมื่อพูดถึงอาร์เซนอล ทีมเก่าที่เขารัก คลิชี่มองว่า มิเกล อาร์เตต้า ทำในสิ่งที่ถูกต้องแล้ว แม้จะมีเสียงวิจารณ์เรื่องสไตล์การเล่นที่เน้นลูกตั้งเตะหรือแท็กติกที่ดูไม่สวยงามเหมือนยุค เวนเกอร์
“วิถีของอาร์เซนอลคือการคว้าแชมป์ สวยงามหรือไม่ แฟนบอลก็มีความสุขถ้าทีมชนะ” คลิชี่กล่าวอย่างตรงไปตรงมา “ถ้าอาร์เซนอลชนะ 1-0 ด้วยลูกเตะมุม นั่นคือสิ่งที่เราต้องการ จบ”
เขายังฝากคำเตือนถึงรุ่นน้องอย่าง ซาลิบา หรือ ซาก้า ว่าแม้อาร์เซนอลจะดูดีแค่ไหน แต่ “ถ้วยแชมป์” คือสิ่งเดียวที่จะรั้งนักเตะระดับโลกไว้ได้ เหมือนที่เขาเคยตัดสินใจย้ายไป แมนฯ ซิตี้ เพื่อความสำเร็จ
“คำชมว่า ‘เกือบถึงฝั่งฝัน’ มันใช้ไม่ได้ผลตลอดไปหรอกนะ อาชีพนักฟุตบอลมันสั้น”
วันนี้ กาเอล คลิชี่ อาจยังเป็นเพียงโค้ชหน้าใหม่ แต่ด้วยประสบการณ์ที่ซึมซับจากทั้ง เวนเกอร์, เป๊ป และ อองรี เขากำลังก้าวเดินในเส้นทางของตัวเอง เส้นทางที่ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ แต่เต็มไปด้วยความเข้าใจใน “ความเป็นจริง” ของฟุตบอล
